Toch nog met de dolfijnen gezwommen

Gisteren zijn we in een tamelijk rap tempo van Westport naar Picton gereden. Dit omdat het tweede deel van de route vrij vlak was en er op de hele route niet echt iets bezienswaardig te zien was. In Picton hadden we dit keer eens een ander holiday park uitgezocht: Parklands Marina Holiday Park. Dit om onze meest trouwe volgster van onze blog eer aan te doen. Het weer was niet echt denderend meer, maar het was nog wel droog. Volgens de parkbeheerster vielen we met onze neus in de boter, want er was net een groot feest in Picton aan de gang. Daar zijn we dus maar gaan kijken, maar eerlijk gezegd viel het wel wat tegen. Nou ja, Sophia, Sjacko, Marissa en Hanna hebben allemaal in de ballen in het water gezeten.

Het park cq. camping was op zich wel leuk voor de kinderen. Er waren veel andere kinderen en ze hebben samen met elkaar lekker een potje rugby gedaan.

Het hoogtepunt waar we allemaal naar uitkeken was natuurlijk onze herkansing op het zwemmen met dolfijnen. We hadden weer gereserveerd, dus dat stond vast. We hadden gelezen dat de Marlborough Sounds vanwege hun ingeslotenheid over het algemeen veel rustiger waren dan bijvoorbeeld de baai bij Akaroa waar we het eerst geprobeerd hadden en het vanwege de ruwe zee niet door kon gaan. Het weersvooruitzicht was wel dat het weer zou omslaan, dus helemaal gerust waren we er niet op. We moesten ons ’s morgens om 8.30 al melden, dus het was nog relatief vroeg opstaan voor ons doen. Op het kantoor aangekomen, bleek dat het allemaal gewoon door kon gaan, dus dat was mooi. Het zou nu gaan gebeuren. Het weer was inderdaad omgeslagen en het regende vrijwel onafgebroken, maar dat deerde niet; nat wordt je toch. We werden allemaal in een wetsuit gehesen en daar gingen we.

Van tevoren werden we verteld dat we diverse dolfijnen konden tegenkomen, waarvan ‘bottlenose dolphins’ hier het meest voorkomend waren. Flipper was ook zo’n dolfijn. We konden zelfs ook orka’s tegenkomen, maar daar zouden we dan niet mee gaan zwemmen.

Het gaat hier dus om wilde dolfijnen die overal in de baaien kunnen zitten. Het is voor de organisatie dus ook altijd weer een hele zoektocht om ze te vinden. Maar ze beloofden ons een kans van 98%, dus het zou goedkomen. Ze worden overigens ook niet met voer gelokt. Het is wel zo dat de dolfijnen de boot min of meer kennen en vanwege hun nieuwsgierige karakter, komen ze er juist wel op af. Er werd ons ook geïnstrueerd om zoveel mogelijk lawaai in het water te maken; daar zouden ze juist op af komen. Het duurde inderdaad wel even, maar op een gegeven moment werden er toch zwarte vinnen gespot.

Ze sprongen voor ons in de lucht en maakten de min of meer bekende acrobatische sprongen. Maar het geeft toch wel een kick om ze zo in het wild te zien en niet in het dolfinarium. Het is moeilijk om het prachtige schouwspel op foto en video vast te leggen omdat het allemaal zo snel gaat. Daarnaast zorgde der regen dus continu voor een natte lens. Onderstaande plaatjes geven dus maar een fractie weer van wat we werkelijk beleefd hebben.

Vervolgens is het dan de kunst om er met de boot ruim voor te komen, zodat je vervolgens met de hele groep in het water gaat en hoopt dat ze dan op je af komen. In totaal hebben we dat vier keer gedaan. De kinderen waren laaiend enthousiast om zo dicht bij ze te komen. Zelf was mijn laatste duik ook de beste. Heel dichtbij bleef er één onder water om me heen cirkelen.

Het was dus een hele leuke ervaring. Met mooi weer was het natuurlijk aangenamer geweest, maar goed.

Het is ook de rest van de dag blijven regenen en waarschijnlijk gaat het morgen ook nog zo door. Gelukkig zitten we in een – zij het klein – huisje. Als je dan al die mensen met tenten ziet greppels graven…

’s Middags hebben we een preek van de Bethelkerk van 16 januari beluisterd. Dat was precies de dienst waarin de familie Slippers uit Zuid-Afrika, die in ons huis in Ede zitten – werden welkom geheten. Leuk om te horen.

Daarna zijn we nog naar het aquarium in Picton gegaan. Best nog wel aardig. Daar hebben we dan uiteindelijk toch nog een kleine blauwe pinguin gezien.

Morgenmiddag pakken we dus de boot weer naar het Noordereiland, waar we na een tussenstop bij Jan en Marian naar ‘ons’ huis in Palmerston North hopen te gaan. We kunnen in ieder geval terugkijken op een prachtige vakantie op het Zuidereiland. En dat laatste dagje regen is niets in vergelijking met de vele dagen zon die we gehad hebben. Het is nu ook wel weer genoeg geweest. Tijd voor een volgende episode.