National Wildlife Centre ‘Mount Bruce’

Ik merk dat de klad er een beetje inkomt met de blogs, maar hier is er dan weer eentje. Vandaag zijn we naar de regio ‘Wairarapa’ gegaan. Dat is vanuit Palmerston North naar het oosten. Maar omdat er een bergketen ‘in de weg’ zit, moet je altijd een beetje omrijden door ‘de gorge’ bij Woodville’. Dat is echter zeker geen straf, want dat is hartstikke mooi. Na een uurtje rijden, kwamen we bij het National Wildlife Centre ‘Mount Bruce’ waar we naar toe wilden gaan (zie www.mtbruce.org.nz). Het centrum is er op gericht om inheemse bedreigde dieren- en plantensoorten te beschermen en zo nodig te herintroduceren. Het belangrijkste programma draait om: de kiwi! Vandaar dat er deze borden langs de weg staan als je het centrum nadert: pas op voor overstekende kiwi’s; de eerste keer dat we die in NZ gezien hebben.

Maar ik denk dat het wel meevalt dat je er één ziet oversteken. We hebben wel een levend exemplaar gezien, maar eerst hebben we een stevige wandeling naar de top van de berg gemaakt vanwaar we een prachtig vergezicht hadden.

Onderweg hebben we regelmatig stilgestaan om te luisteren naar de prachtige vogelgeluiden van o.a de Tui.

Terug in het bezoekerscentrum waren we dus juist op tijd om naar de kiwi te gaan kijken die uit zijn hok werd gehaald. Dat doen ze toch elke dag om hem te wegen, dus het was niet alleen speciaal voor het publiek. Het is en blijft toch een bijzonder beest om te zien.

Het verhaal achter het hele park is dat vroeger het hele gebied een gigantisch bos was, waar vooral veel vogels leefden. Door de ontbossing en ontginning in bouwland zijn sommige soorten uitgestorven en anderen geminimaliseerd. Daarbij kwam en komt nog dat er door de jaren heen uitheemse soorten zijn geïntroduceerd zoals ratten, wezels en niet te vergeten opossums (buidelratten) die een grote bedreiging vormen voor inheemse soorten. Dit komt omdat zij voor vele duizenden jaren dit soort predators niet kenden en daar dus helemaal niet op berekend waren. Via het wildlife centre wordt getracht om een stukje van het oude bos weer in ere te herstellen en oorspronkelijke (vogel)soorten weer te introduceren. Zo worden kiwi-eieren van elders kunstmatig uitgebroed en de kuikens grootgebracht totdat ze een betere kans op overleven hebben. Dan worden ze in het reservaat uitgezet. Tegelijkertijd hebben we veel vallen onderweg gezien om allerlei roofdieren te vangen. In één ervan zat nog een dooie rat! Het programma draait nu een jaar of 6 en het is nog te vroeg om van succes te spreken, maar er is nu bijvoorbeeld een redelijke wilde kiwi-populatie van ongeveer 45 exemplaren.

In het park worden ook alen (palings) gevoerd die in de diverse rivieren voorkomen. Dat zijn indrukwekkende jongens die 1,6 meter en 12 kg kunnen worden! Zulke heb ik van m’n leven nog nooit gevangen.

Daarna werden de kaka’s gevoerd, een soort inheemse papegaaien. Dat leverde wel wat spektakel op.

Mt. Bruce ligt niet zo ver van de provinciestad Masterton vandaan, dus daar zijn we ook nog even geweest. Niet echt enerverend, maar aardig om een toch een keer geweest te zijn. En ze hadden er wel een McDonalds…

Wat hebben we sinds de vorige blog allemaal gedaan? Teveel om op te noemen, maar hieronder een korte impressie.

Vorige week zaterdag hebben we een stuk van de Sledge Track gelopen, dicht in de buurt van Palmerston North. Dat was heel mooi. Onderstaande twee foto’s zijn slechts een kleine greep uit de prachtige shoots die we gemaakt hebben.

Sjacko was er toen trouwens niet bij, want die had een kamp met de Boys Brigade, wat ook heel erg leuk is geweest.

Hij kon maar één nachtje thuis slapen, want daarna moest hij weer op kamp met school. Dat was wel gewoon in een gebouw met bedden en zo. En het was ook meer een workshop vanuit het vak ‘muziek’. Hij heeft zodoende een beetje leren drummen.

Verder heb ik ook nog groot nieuws: Sophia heeft letterlijk en figuurlijk de stoute schoenen aangetrokken en is begonnen met hardlopen. Ze heeft echte hardloopschoenen laten aanmeten en ik heb voor haar een programmaatje gedownload voor een mp3-speler om da 5 km te oefenen. Zet ‘m op Sop!

Verder gaat alles een beetje zo zijn gangetje. Ik ben nu redelijk druk met het ‘werk’. De kinderen hebben allerlei dingen te doen op school en dat gaat allemaal prima. Sophia gaat naast het hardlopen naar haar gebruikelijke bezigheden en heeft ook af en toe wat uitjes met lokale vriendinnen (wandelen en zo).

Daarnaast zijn we ook weer aardig druk met de voorbereiding van onze vakantie over een week. Dan zullen we in twee weken weer veel van het Noordereiland gaan ontdekken. We gaan dan weer rondtrekken naar diverse plaatsen. Het zal wel een beetje anders zijn, omdat het nu hier ook geen hoog zomer meer is. Het wordt nu bijvoorbeeld om 6 uur toch wel donker. De nachten worden ook kouder en afgelopen week hadden we ook wel wat regenachtige, koude dagen, maar ook wel weer een paar mooie zonnige, zoals vandaag. En dan gaan toch gelijk de korte broek en de sandalen weer aan. We hopen komende tijd dus wel weer regelmatiger verslag uit te brengen van onze belevenissen in de vakantie.