Eerste bekeuring, Sophia in de gevangenis en bedrijfsbezoeken

Tsja, de 'arm der wet' is ook sterk in Nieuw-Zeeland. Maar het is allemaal niet zo dramatisch als de titel doet vermoeden. Sophia is 'slechts op bezoek' in het kader van een programma over verzoening tussen daders en slachtoffers c.q. familie. Later zal ze daar vast meer over vertellen. De bekeuring is wel echt. Gisteren moest ik namelijk met de auto helemaal uit Hamilton naar huis rijden, 5 uur in totaal. En ja, dan wil je toch een beetje opschieten. Bijna alle wegen zijn hier 2-baans, maar er is regelmatig een 'passing lane' zodat je eventueel het langzamere verkeer kunt inhalen. Dat was ik dus net aan het doen toen er een politie-auto van de andere kant naderde. Maar wist ik veel dat ze je dan blijkbaar ook kunnen peilen (al vraag ik me gelijk af hoe nauwkeurig dat dan kan). Maar ik zag in mijn spiegel al dat hij rechtsomkeert maakte en met zwaailichten en sirene achter mij aan kwam. Ik heb nog geprobeerd om nog wat extra gas te geven, maar dat mocht niet baten; ik had helaas maar een simpele gehuurde Toyota Corolla tot mijn beschikking ;-). Aan de kant zetten maar dus. De agent had me gepeild op 120 km/uur, waar 100 toegestaan is. Hij vroeg nog wat de maximum snelheid in mijn eigen land was, waarop ik natuurlijk prompt antwoordde dat dat 120 was, maar het mocht niet baten. Een ticket van 120 NZD, ongeveer 60 Euro dus. En ik was nog niet zover op weg, dus moest ik me voor de rest van de reis toch maar inhouden, want ik zat niet op nog een te wachten natuurlijk. Maar goed, dit moet je toch ook een keer meegemaakt hebben of niet?

Ik was dus woensdag naar Hamilton gevlogen vanwege een aantal afspraken die ik daar gemaakt had. De reis was allemaal op korte termijn geboekt en er was geen optie meer om op donderdag terug te vliegen, dus was de enige optie om met de auto terug te gaan. De vlucht was trouwens wel heel mooi, want je vliegt over een heel mooi gebied en het was mooi helder weer. Ik vloog ten westen van Lake Taupo en kon heel mooi de vulkanen met het kratermeer van boven zien. Sowieso is het mooi om boven Nieuw-Zeeland te vliegen. Het groene, dooraderde landschap is adembenemend. En hoewel de terugreis met de auto wel lang was, had ik wel de mogelijkheid om deze prachtige natuur ook al een beetje vanaf de grond te beleven. Over een paar weken hopen we dat met z'n allen nog eens wat rustiger te doen.

Ik ben de laatste weken veel onderweg geweest, dus vandaar dat ik minder geblogd heb. Ik hoop daar op mijn werkblog nog wel verslag van te doen. Maar het was fantastisch kan ik wel zeggen. Ik heb veel bedrijfsbezoeken op boerderijen gedaan, vaak rijdend achterop een quad (vierwielig off-the-road vehicle) of wandelend tussen de koeien of over de akkers en graslanden. En het weer is ook nog steeds goed: zonnig, maar niet al te warm.
En van het ene bedrijfsbezoek komt het andere, dus het lijkt erop dat ik voor de komende tijd wel onder de pannen ben. Maar dat was ook mijn idee om hier te doen, dus ik geniet met volle teugen. Hieronder een kleine greep uit een aantal foto's om een impressie te krijgen:

 Dit is op het akkerbouwbedrijf van Hugh Ritchie (achterste) in Hawke's Bay onder begeleiding van twee consultants: James Powrie (l) en Dan Bloomer (r)

Dit was op het 'sheep and beef' bedrijf van Mike Ashby (r) in de Wairarapa. Daar was ik samen met Wendy (midden; ook op sabbatical vanuit Canada). De dochter die het bedrijf gaat overnemen staat op de achtergrond.

 De schapen van Mike Ashby

Op deze manier worden we dus veelal rondgeleid op het bedrijf. Bij mooi weer is dit natuurlijk fantastisch!