Op kamp!

Jazeker, ik heb het weer voor mekaar.. 2x in een jaar op schoolkamp!

Het was wel maar een nachtje maar het was te gek. Ik zal vertellen hoe het ging.

We reden met de (hobbelige) bus mee en we gingen in de bus allemaal maori-liedjes zingen.

En na een poos door prachtige natuur rijden kwamen we aan bij onze bestemming.

Het was heel mooi, met een heel groot rugbyveld en mooie nette gebouwen waar we voor iedereen 8 pers. kamers hadden. Mama was trouwens met ons meegegaan als begeleiding.

Ik sliep met Tyra, Maria, Chelsea en Tephany. Na een poosje rondkijken moesten we in groepen gaan staan die we op school gemaakt hadden. Mijn groep heette de Smoothies en in het team zat: Ikke, Tephanie, Maria, Hunter, Keagen, en nog een waar ik de naam van vergeet. De opdracht was: we kregen een kaart met nummers en we moesten die nummers zoeken en de opdracht doen, de opdrachten waren erg leuk.

Een keer moesten we bijvoorbeeld onze gezicht met een soort kleurmodder insmeren , of een kampnaam voorjezelf bedenken en een dans doen. Nadat dat afgelopen was gingen we lunchen. We zitten dan met zijn allen in een grote hal te eten. Het was gezellig en het eten was heerlijk. Later op de dag hebben we nog een aantal spelletjes gedaan zoals met een heel groot doek een tent maken en daar een bal op laten rollen, die er niet af mocht vallen. Ook speelden we nog andere spelletjes. In de vrije tijd ging ik vissen, ja natuurlijk niet in met een hengel, maar ik ging met een grasprietje in holen steken, en dan hapten wormpjes eraan, daarna moest je het snel omhoog trekken, en je hebt er een. Iedereen stond 's middags bij het balkon omdat ze een man in een boom zagen zitten, in de verte die naar ons zat te gluren.

Die avond gingen we toen het donker was met zijn allen door het bos een touw volgen, het was helemaal pikkedonker en je zag niks. Heel veel kinderen vonden het echt heel eng. Ik vond het wel grappig, want af en toe zat er leiding verstopt die je dood lieten schrikken.

Die avond speelden we ook nog ''spotlight'' dat is een spel dat je jezelf op het grasveld moet verstoppen, en dan komen er mensen met lantaarns en als ze op je schijnen en je herkennen ben je af. Die avond was ik erg moe. We gingen best laat slapen. De volgende dag weer een lekker stevig ontbijt.

De volgende dag gingen we een wandeling maken in echt een prachtig natuurgebied. Jo had daar een kleine aal gevonden in de rivier en bij de rivier aangekomen moesten we met ons smoothie team een vlot bouwen. Maar onze zonk gelijk.. blub..blub..

Op de terugweg was ik bijna van de klif gevallen, ik gleed uit over het grind maar gelukkig kon ik me wel weer ophijsen. En weer terug gekomen bij het kampgebouw, ging ik op de trampoline springen. Ze hadden er wel drie, hele grote. Om 2 uur smiddags was de bus er alweer en gingen we weer naar huis. In de bus had ik ze een aantal Nederlandse worden geleerd, bijv. : jij hebt blauwe ogen. en ze zeiden: jei heb blowe oggen. Dat was fun. En zo was het gezellige kamp gegaan.

groetjes Marissa

Aardbeving in Christchurch

Allereerst: wij mankeren helemaal niets. Sterker nog, we hebben er niet eens wat van gemerkt. Behalve dan natuurlijk dat het 'breaking news' is op TV. Het is dit keer dus wel een stuk serieuzer dan de vorige keer in september 2010. Die was weliswaar een stuk zwaarder op der Richter schaal, maar toen gebeurde het vroeg in de morgen, toen iedereen op bed lag. Tevens zeggen deskundigen dat het centrum minder diep in de aarde lag, waardoor het effect veel groter was. Dit keer was het dus midden op de dag, om 12.51 om precies te zijn. Een klein geluk bij een ongeluk is misschien dat het dus lunchtijd was en relatief veel mensen buiten waren. De vorige keer waren er 'slechts' twee zwaargewonden. Nu staat op dit moment het officiële dodengetal al op 65 en de verwachting is dat dat nog wel zal oplopen. Een website waar je het actuele nieuws goed op kunt volgen en beelden kunt zien, is: http://www.nzherald.co.nz/.
Zoals gezegd heeft het voor ons geen gevolgen gehad. Maar het komt natuurlijk wel weer dichterbij dan als je in Nederland zit. Een aantal weken geleden liepen we daar ook nog rond (zie blog http://wolfertdownunder.blogspot.com/2011/01/christchurch.html). Toen stond de spits nog op de toren van de katedraal en die is er nu volledig af.
In principe staat er voor mij wel een congres in Christchurch gepland van 20 tot 25 maart, maar ik houd er ernstig rekening mee dat dit niet door zal gaan. Ik wacht wel even af.

De Gorges

Zaterdag zijn we met een familie uit Texas naar de Gorges geweest. Zo noemen ze het gebied langs de Manuwatu rivier die de bergketen ten noordoosten van Palmerston doorsnijdt. We kennen hen via Sjacko die bevriend is met hun zoon Mike. Zij zijn hier sinds september vorig jaar en blijven tenminste nog tot december. Hij werkt als psychiater in het ziekenhuis. Hij vertelde me dat er nog al een tekort was aan psychiaters, dus waarschijnlijk kunnen ze nog wel langer blijven als ze dat willen, maar daar moeten ze nog over nadenken. We hebben een flinke wandeling gemaakt en het ging soms behoorlijk de hoogte in. Maar het was wel heel mooi, zoals jullie hieronder kunnen zien.

Tijdens de wandeling hebben we lekker lopen kletsen met Chris en Lisa; zo heten ze. Altijd weer leuk om te horen hoe zij het hier beleven.

’s Middags zijn Sophia en Marissa wezen shoppen op de Square, zoals het centrum hier heet. Marissa kon een beetje verkennen voor wat ze voor haar verjaardag wil hebben, want die komt er ook al weer snel aan (10 maart). Zelf ben ik nog een flink end wezen hardlopen. Bijna 11 km, terwijl het best warm en vochtig was. Eerlijk gezegd was ik blij dat ik weer thuis was, maar toch gaf het wel weer een voldaan gevoel.

Vandaag zijn we weer naar de Central Baptist Church gegaan. Marissa en Hanna zijn naar hun eigen kinderdienst gegaan. Sophia is met Hanna meegegaan om haar wat te begeleiden. De dienst ging over ‘Who is God?’ Op zich wel een goede preek. Soms mis ik wel een beetje de aansluiting bij de bijbel en komt het op mij een beetje over als een filosofisch verhaal. Maar wellicht dat bijbelstudie meer op andere momenten wordt gedaan. Dat zouden we nader moeten onderzoeken door ons aan te sluiten bij een huisgroep; misschien doen we dat wel. Na de dienst werden we nog voorgesteld aan Margreet, een Nederlandse dus. Zij werkt ook op de universiteit en woont hier al 10 jaar. We hebben haar uitgenodigd om eens langs te komen. Via mijn LinkedIn netwerk heb ik afgelopen week ook nog kennis gemaakt met andere Nederlanders: Elly Nederhoff en Leo van Geel. Zij hebben ons ook weer uitgenodigd voor een maaltijd, hetgeen op 4 maart gepland staat. Misschien zouden ze ook nog een ander Nederlands stel uitnodigen met kinderen van basisschoolleeftijd.

Vanmiddag waren we voor de lunch uitgenodigd bij David en Michelle Gray, een collega op de universiteit. Wendy en haar dochtertje (waar ik vorige keer over schreef) waren ook uitgenodigd. We hebben heerlijk gegeten en het was erg gezellig. De kinderen konden zich prima vermaken in de tuin en ze hadden speciaal voor de meiden wat speelgoed verzameld via vrienden (zelf hebben ze alleen oudere jongens). Uiteindelijk hebben we daar de hele middag zo’n beetje gezeten en verder hebben we vandaag eigenlijk niet meer zoveel bijzonders gedaan. Sophia is nog naar een dienst van de New Life Church geweest omdat ze vanmorgen natuurlijk zelf niet zoveel had meegekregen. Sjacko en ik zijn nog een lekker stukje wezen mountainbiken langs de rivier.

Het gaat zo zijn gangetje

En bijna is er weer een week achter de rug. Inmiddels gaat het leven hier zo zijn gangetje. Maandag is Sjacko weer naar de Boys Brigade geweest. Dit keer zijn we niet met z'n allen meegeweest (helaas hebben we er dus geen foto's van). Er was van tevoren gezegd dat hij oude kleren aan moest doen, want ze zouden iets gaan doen met meel en eieren gooien. We waren op het ergste voorbereid dus. Bij thuiskomst bleek echter alles mee te vallen. Sjacko was zo slim geweest om zich niet teveel te laten pakken, dus hij was nauwelijks vies.
Dinsdag zijn de meiden voor het eerst naar de Girls Brigade geweest. Het was bij Ashhurst Domain, een grote picknickplaats in een mooie omgeving. Naast de traditionele BBQ, hebben ze in groepjes allerlei spelletjes gedaan. Marissa vond het wel aardig; Hanna maar zo zo. We weten nog niet of dit een blijvertje is dus.

Op de universiteit begin ik er nu ook lekker in te raken. Diverse interessante gesprekken gehad en de eerste afspraken om 'naar buiten' te gaan, bedrijven bezoeken dus, zitten er aan te komen. Ik heb ook het plan opgevat om van mijn werkactiviteiten een blog bij te gaan houden. Dat is voor de meesten die dit blog lezen waarschijnlijk minder interessant, maar mocht je toch geïnteresseerd zijn, kijk dan op http://www.agrixchange.eu/blogs/sjaakwolfert
Op een ochtend is Sophia ook even langs geweest nadat ze de kinderen naar school had gebracht. We hebben samen een lekkere bak koffie gedronken en een heerlijke muffin gegeten bij Wharerata. Dat is een oud, stijlvol gebouw, alleen toegankelijk voor de stafmensen van de universiteit. Ik heb me laten vertellen dat het er een aantal jaren geleden ook altijd erg druk was op bepaalde tijden, maar na de financiële crisis was dat toch een stuk minder geworden.

Vanavond is Wendy Gardner met haar dochtertje bij ons wezen eten. Dat was wel gezellig. Wendy komt uit Canada (haar vader komt wel weer uit Barneveld of all places) en is net als mij hier ook op sabbatical. We zitten bij mekaar op de kamer. Haar man is vorige week weer terug gegaan naar Canada, want ze hebben een eigen winkelketen in outdoor sports en hij kon het niet maken om zo lang weg te blijven. Dat is voor Wendy en Bree best wel moeilijk lijkt me. In juni komt haar man weer terug en dan gaan ze afsluitend nog een vakantie houden op het zuidereiland.
Op school gaat het verder wel goed met de kinderen. Tot nu toe had Marissa nog geen buddy aangewezen gekregen (Hanna wel), maar toen we dat aankaarten bij de juffrouw, was dat zo geregeld. Ze heeft nu Shakira als buddy, die haar dus extra kan helpen als ze dingen niet helemaal begrijpt. Volgende week gaat Marissa's klas ook een nachtje op kamp, dus dat is wel weer leuk. Sophia heeft vandaag bij een vrijwilligersorganisatie wat geïnformeerd of ze wat kon doen, maar de betreffende persoon die haar zou kunnen helpen, was er niet, dus wordt vervolgd.

Weer een week achter de rug

We hebben weer een week achter de rug met allerlei leuke belevenissen. Woensdag zijn we dus wezen BBQen bij een boer, nabij Pahiatua. Dat was best wel leuk en gezegllig. We hebben alleen geen koe gezien, want het woonhuis en de stal stonden een paar kilometer van mekaar vandaan. Dat geeft aan hoe groot de bedrijven hier zijn.
Op de universiteit had ik een 3-daagse workshop over nutrientenmanagement (over het toedienen van (kunst)mest en zo). Het is namelijk zo dat Nieuw-Zeeland wereldwijd bekend staat om haar natuurschoon en schone rivieren. De laatste jaren heeft de melkveehouderij echter een grote vlucht genomen met alle problemen vandien. Dat klinkt voor een Nederlander natuurlijk bekend; daar wordt daar al jaren aan gewerkt en we hebben we inmiddels het nodige terug kunnen draaien. Gelukkig is men zich hier in NZ nu al van bewust, dus hopelijk komt het niet zover als het ooit in NL was. Want hoewel de agrarische sector belangrijk is, is de toeristische sector net zo belangrijk, zo niet belangrijker. Hoewel het dus niet helemaal mijn eigen specifieke vakgebied is, was het toch wel boeiend om daar iets van te horen en het gaf natuurlijk wel een goed idee van de landbouw in NZ en de issues die er spelen. Bovendien waren er zo'n 200 deelnemers vanuit het onderzoek, maar ook vanuit de praktijk. Daardoor heb ik al aardig wat interessante contacten kunnen maken.
Sophia helpt nu regelmatig mee op school en dat is voor Hanna en Marissa natuurlijk ook wel leuk. Vrijdagmiddag is er altijd de 'assembly', waarbij heel de school in de hal samenkomt. Ze moeten dan heel gedisciplineerd binnenkomen, want de elke week is er de prijs van de best class of the week (een wisselbeker). Naast dit fenomeen, is ons opgevallen dat ze veel werken met allerlei positieve beloningssystemen, hetgeen op ons een beetje overdreven Amerikaans overkomt. Maar op zich wel geinig om eens te zien. Alle kinderen moeten trouwens op de vloer in kleermakerszit gaan zitten.



Sjacko heeft inmiddels een redelijk vaste vriend op school: Mike. Hij is ook geen kiwi, maar komt uit Texas en is hier vanaf september. Zijn vader werkt in het ziekenhuis. Ze blijven in ieder geval nog tot december en besluiten nog of ze hier echt langer willen blijven of toch weer terug naar de states gaan. Hij is al een paar keer blijven eten en gisteren ook blijven slapen. Toen waren ze met een paar anderen van school naar de film geweest.
Vrijdagavond zijn we na het eten gewoon even langs de rivier hier gaan wandelen; best een mooi plekje.

Zaterdagmiddag werd Sjacko weer door iemand anders meegenomen naar 'Robotics', waar ze allerlei robotjes in elkaar knutselen. Ondertussen kregen wij bezoek van Jan en Marian Weststrate, onze Dutch friends uit Paekakariki. Er kwam ook een vriendinnetje uit Hanna's klas spelen: Alaysia. Het was lekker weer en we zijn met z'n allen naar het Memorial park gegaan om te picknicken. Daar is ook een klein publiek zwembad bij, dus terwijl de kinderen zich vermaakten, konden wij in de schaduw van een boom en onder het genot van een hapje en drankje lekker bijkletsen. Gezellig!

Vandaag hadden we besloten om naar de Central Baptist Church te gaan, want we waren daarna uitgenodigd om met Alistair en Elisabeth Schaw (de dochter van meneer van Laar) mee te gaan lunchen. De kerk beviel op zich wel. Marissa was naar haar eigen nevendienst gegaan en was ook wel enthousiast. Daar zullen we dus nog wel eens vaker naartoe gaan. De lunch was ook weer uitstekend en gezellig. Er waren nog andere mensen bij, die eigenlijk bijna allemaal wel Nederlandse roots hebben. Alistair en Elisabeth willen
over een jaar of zes graag een jaar naar Nederland komen. Naar Ede om precies te zijn. We hebben het voorzichtig al gehad over een woningruil (...), maar ja, dat is nog ver weg.
Ook vandaag was het weer een warme dag, dus waren we wel toe aan enige verfrissing. We vroegen waar je hier lekker in de rivier kon zwemmen. De grote rivier (Manawatu) werd toch wel afgeraden omdat die niet schoon zou zijn. Er was ergens anders een plekje waar het wel kon: Horseshoe Bend Reserve. Dat was een half uurtje rijden. Daar zijn we dus naartoe gegaan en dat was best effe lekker en leuk. Je kon op een uitstekende rots klimmen en dan lekker in het water springen.

We vermaken ons nog steeds prima zoals jullie zien. Sinds dat we snel internet hebben, wordt er de laatste tijd ook uitgebreid geskypt, waardoor het thuisfront toch weer een stuk dichterbij komt. Marissa heeft het ook al een paar keer gedaan met de hele klas en Hanna gaat het als het goed is woensdag doen. Dat is best leuk voor ze. Ik heb deze week ook mijn Facebook verder geupdate en nog wat meer foto's (waar ikzelf voornamelijk op sta) ge-upload: http://www.facebook.com/#!/profile.php?id=1299064748&sk=photos.

Contacten beginnen exponentieel te groeien

We beginnen nu echt verder in te burgeren hier. Zoals eerder verteld, waren we vorige week zondag in de Reformed Church, waar we o.a. het oudere echtpaar VanLaar hadden ontmoet (hij is ooit vanuit Ede hier naar toe geëmigreerd). Later belde hij of onze kinderen wellicht met zijn kleinkinderen wilden spelen. Ze wonen namelijk bij mekaar in huis. Op die uitnodiging zijn we afgelopen zaterdag ingegaan. Ze wonen inderdaad in een heel mooi groot huis in een nieuwe wijk aan de rand van Palmie. Ze hebben alleen jongens, waarvan één in de leeftijd van Sjacko. Hij zit ook op de Freyberg High School, maar dan één jaar hoger. Hij was ook liefhebber van Top Gear, dus dat klikte meteen met Sjacko. Ze hadden ook wat dieren, dus Marissa en Hanna vonden het ook best leuk. Wij hebben uitgebreid kennisgemaakt met VanLaar's dochter Elisabeth en haar man Alistair. Zij gaan naar de Baptist Church, dus die hadden we nog niet eerder ontmoet. Hij is schoolhoofd op een school in Feilding, een naburig dorp. Zij geeft les op een school van de 'Brethren', een tamelijk orthodoxe stroming hier. Omdat ze zelf geen hogere opleiding (mogen?) doen, hebben ze haar van buiten ingehuurd. We hebben uitgebreid gediscussieerd over het onderwijs en ze zeiden dat we met de Roslyn en Freyberg school best goede keuzes hebben gemaakt.

Van het een komt het ander
Door Alistair en Elisabeth werden we uitgenodigd om volgende week zondag naar de baptist church te komen en daarna bij hen te komen lunchen, samen met de huisgroep waar zij bij zitten. Dan zullen we dus weer nieuwe contacten op doen. Vandaag werd ik door een collega op het werk ook al uitgenodigd voor deze zondag, maar die moesten dus al een week verzetten!
Verder bleek dat Alistair leiding gaf aan de Boys Brigade, iets vergelijkbaars als scouting. Maandag zouden ze weer de eerste opkomst hebben. Dat was bij het zwembad in Feilding, inclusief BBQ natuurlijk. We mochten allemaal meekomen. Dat hebben we gisteren dus gedaan. Daar waren natuurlijk ook weer andere ouders, waaronder moeders. Die bleken weer leiding te geven aan de Girls Brigade, de vrouwelijke tegenhanger en Marissa en Hanna waren uiteraard van harte welkom. We hebben dat nog wel even een weekje uitgesteld; anders was het allemaal wel veel in één keer.
Gisteren kreeg ik ook opeens een SMSje van Hester of we woensdagavond wilden komen BBQen bij hun thuis als opening van een bijbelstudiekring. Tsja, wie was Hester ook alweer? Het bleek iemand te zijn die Sophia toen in de reformed church had gesproken. Daar gaan we morgen dus naar toe. Zij wonen echt een eindje buiten Palmie op een melkveebedrijf; dat vind ik natuurlijk wel erg interessant.
Ook voor deze afspraak moet ik alweer een andere afzeggen. Op dit moment woon ik namelijk een workshop bij, die gehouden wordt op de universiteit en daarvan is morgenavond het workshop dinner. Maar dat is allemaal met onderzoekers en ik ga nu toch liever even naar een echte boer. Overigens schijnen zij ook Nederlandse roots te hebben, zoals zoveel hier. En niet alleen in NZ. Zo zit ik samen op een kamer met een Canadese, die hier ook op sabbatical zit. En haar vader komt weer uit Barneveld. It's a small world after all.

Ook de kinderen krijgen steeds meer contact op school. Sjacko heeft voor zaterdag zijn eerste afspraak met klasgenoten om naar de film te gaan. Een klasgenootje van Hanna komt hier zaterdag naartoe om te spelen. Sophia helpt de laatste dagen ook wat mee op school, zowel in Marissa's als Hanna's klas. Hieronder nog een leuke foto van Hanna's klasgenootjes:

Zo beginnen we dus aardig te socializen hier in Palmie. We houden jullie verder op de hoogte.

stockcarraces!!!

Ik en papa besloten op een dag ff naar een stockcarrace te gaan. dus pakte de auto, pakeerde 1km verderop (omdat papa geen parkeergeld wou betalen) en kwamen bij de ingang aan. Daar was het heel officieel met politie die je tassen naar alcohol onderzochten en dat soort dingen. Maar eenmaal binnengekomen kon je toch zien, horen en mischien (was verkouden) wel ruiken dat ze zich hadden ingedronken. We waren een beetje laat dus er was bijna geen plek meer. dus zaten we in de buurt van een paal met stomdronken gasten achter ons. In het begin kreeg je allemaal modder tegen je aan maar dat went wel. Als we een rij lager hadden gezeten dan hadden we nog meer modder + stof gehad. De bedoeling was dat iemand van je team als eerste over de lijn kwam (na 20 ronden natuurlijk). En eentje ging aan kop de de rest speelde kamikzepiloot op de tegenstander zoals; auto's over de kop duwen auto's in de berm duwen, banden lek prikken, andere in de berm duwen en afremmen wachten tot hij je inhaalt en dan op hem inrijden. Aan het einde liepen we weer naar huis.

Eerste ‘gewone’ week

De eerste gewone week is min of meer begonnen. Naar school, universiteit en zo. Alles staat nog wel in het teken van kennismaking. Sjacko is dinsdag naar school geweest en kwam met thuis met de mededeling dat hij pas vrijdag weer terug hoefde te komen. Hij zei dat het allemaal nogal onduidelijk en chaotisch was. Allerlei papieren was hij kwijtgeraakt. Hij had nog wel een rooster, waar we geen touw aan vast kunnen knopen. Maar goed, hij had er leuke contacten opgedaan en verder zien we wel.

Maandag zijn we met z’n allen naar de universiteit geweest en hebben daar een korte rondleiding gehad langs belangrijke gebouwen en uiteraard de kamer en bureau, waar ik gebruik van kan maken. Anders dan in Wageningen is dit een hele grote campus, waar alles bij elkaar zit, maar wel heel ruim opgezet. Op zich wel een mooie omgeving. Gisteren en vandaag ben ik dus op ’t fietsje naar het werk gegaan.

Met helm en reflecterend hesje dus. De helm is verplicht, het hesje niet, maar je ziet veel mensen er mee fietsen, dus ik dacht laat ik dat dan ook maar doen. Het fietsen in de stad gaat prima, al moet ik er natuurlijk bij zeggen dat ik al een tijdje gewend ben aan het links rijden in de auto. Maar verder zijn de wegen natuurlijk superbreed in vergelijking met Nederland, dus je hebt best aardig wat ruimte. En hier en daar zijn er aparte fietsstroken of –paden. Vandaag regende het en was ik wel nat geworden. Toch maar wat regenkleding aanschaffen dus. Ik vind het wel lekker om te fietsen. Het is een klein half uurtje; dus net zoiets als ik van Ede naar Wageningen altijd gewend ben.

Hanna was vandaag een beetje ziek. Ze had al hele tijd last van een snotneus en vanmorgen klaagde ze over hoofdpijn. Dus is ze lekker thuisgebleven. Later op de dag ging het wel weer en heeft ze wat huiswerk, wat we vanuit Nederland hadden meegenomen, gedaan.

Marissa is wel weer naar school geweest en heeft het reuze naar haar zin. Vandaag had ze zwemmen. Hieronder een paar kiekjes van de school. Marissa en Hanna zitten in room 4 and 5.

Sophia heeft zich aangemeld als vrijwilliger op school en ze zou er wel meer van horen.

Alles krijgt dus langzamerhand een beetje z’n normale loop. Eindelijk is ook de modem binnengekomen, dus kunnen we meer internetten. Vandaag hebben we al wat geskypt met Sophia’s zus Agathe in Frankrijk die net weer een kleine heeft gekregen: Océane. Jammer genoeg is het modem een hele simpele, zonder wireless dus. Met drie laptops in huis schiet dat nog steeds niet op. Ik heb al de vraag bij onze verhuurders (landlords zoals dat netjes in het Engels heet) neergelegd om te kijken of we ‘m kunnen omruilen. Op de universiteit is het trouwens ook net zo, ik heb nog geen account en dus geen internettoegang. Soms denk je dan wel eens: in Nederland is het toch allemaal best goed geregeld (oftewel: we zijn gewoon erg verwend).

De eerste schooldag!!!

Nou, omdat dit natuurlijk een interessante belevenis was, begin ik van top tot teen.

We reden weg, en stonden gelijk in de file.. vanwege ouders die hun kinderen naar school wilden brengen..

Op school aangekomen was de juffrouw er nog niet, ze was nog even klaar-overen. Na even wachten was de juffrouw er, de klas ingaan was best spannend en ik ging gauw een plekje zoeken, ik had in het begin nog geen vaste plek.

De teacher was een Maori en stelde me in het begin even kort voor, daarna gingen we met zijn allen naar een grote zaal waar alle groepen waren. Wij, (groep 8) moesten naar het podium komen, ik dacht help en volgde de andere maar, als het maar niet een of andere musical was. Maar dat was het niet, de juffrouwen en meesters kwamen binnen en groetten elkaar in het maori’s door hun hoofden tegen elkaar aan te houden. Ineens begon mijn jufrouw maori’s te zingen en een jongen van onze groep begon te schreeuwen: habaka roekini zukaka borani.. kweenie wat hij allemaal zei, maar daar kon ik niet over na denken want wij begonnen ook gelijk een dans te doen, hij leek op de haka.

Na een aantal maori liedjes en engelse gingen we weer terug naar de klas en daar ging de juffrouw de opdracht uitleggen (wat moeilijk te begrijpen was)

daarna hadden we pauze. eerst gingen we met zijn allen 3 rondjes rennen om het veld, waarschijnlijk gaan we dat elke dag doen . daarna mochten we in de speeltuinen spelen, gelukkig was Hanna daar ook. ik maakte gelijk al veel vriendinnen waar ik mee ging kletsen. Ze zeiden dat een of andere Hunter mij leuk vond. En ik wist niet eens wie Hunter was .. weer in de klas mochten we de opdracht maken, je moest iets over jezelf opschrijven. het was niet zo moeilijk en we hadden veel tijd. daarna hadden we de lunch en nog een pauze.

hierna moesten we een verhaal schrijven waarom de juf blij kon zijn met jou in de klas. dat lukte ook prima. en hierna was dus deze eerste schooldag afgelopen…

gr marissa