We zijn weer verbonden

Zoals in het vorige bericht al aangegeven, verwachtten we dat we even geen internetverbinding zouden hebben en dat bleek inderdaad zo te zijn. We zijn aangekomen in ons vakantiehuisje in Raumati South, vlakbij het strand. Het is een heel idyllisch huisje, maar zonder internet dus.

Ik heb nu echter een nieuwe simcard voor mijn mobiel waarmee ik kan internetten, al is dat dus nog steeds (afhankelijk van de verbinding) erg langzaam, maar voouit. (Ik ben dus overigens niet meer bereikbaar via mijn oude mobiele nummer en het nieuwe publiceer ik hier niet; dan blijft het lekker rustig.;-)).
De reis van Kuala Lumpur naar Nieuw-Zeeland is goed verlopen. We hebben enig oponthoud gehad in Auckland, omdat we gezegd hadden dat onze bagage rechtstreeks naar Wellington moest doorgestuurd worden, maar dat bleek achteraf helemaal niet te kunnen. Toen moesten we onze koffers dus terug krijgen via de 'baggage reclaim' en dat duurde erg lang. Daardoor misten we onze gereserveerde vlucht naar Wellington, maar uiteindelijk zijn we maar 2 uurtjes later vertrokken, dus dat valt ook wel weer mee. Het was wel weer een hele verandering van cultuur. In het vliegtuig zaten natuurlijk veel 'kiwi's' (Nieuw-Zeelanders), die er soms een beetje 'flower-power-' of 'Crocodile Dundee-achtig' uitzien. Je merkte het ook aan de veiligheidsinstructievideo in het vliegtuig van Air New Zealand (waar we nu mee vlogen), dat vol zat met allerlei hilarische grapjes; ze hebben wel een bepaald soort humor. De controle op Auckland was wel streng (met name op invoer van allerlei dingen die bio-risico's kunnen opleveren zoals vleesproducten en zaden), maar leverde geen problemen op. Op het vliegveld Wellington verliep alles verder gesmeerd en daar stond de shuttle service ons al op te wachten. Het was zo'n 3 kwartier rijden naar ons huisje en het was eigenlijk onze eerste goede kennismaking met Nieuw-Zeeland op de grond. Echter, op een gegeven moment waren Hanna en ik alleen nog wakker; de rest lag lekker te maffen in het busje. Ze waren helemaal op. Maar aangekomen bij het huisje kreeg iedereen natuurlijk nieuwe energie. We hebben snel onze zwemspullen opgezocht en hebben een duik in de zee genomen.

Er stond een harde wind en dus hoge golven. Ze hadden ons verzekerd dat het een erg veilig strand was om te zwemmen, maar ik vond dat er een erg sterke stroming stond. Ik was er wat verder ingegaan en had op een gegeven moment best moeite om terug te komen. Terug in ons huisje hebben we een snelle maaltijd klaargemaakt, met dank aan Jan en Marian die voor boodschappen hadden gezorgd, want met Kerst was natuurlijk alles dicht. Daarna zijn we al snel onder zeil gegaan en hebben we flink doorgeslapen.
De volgende dag was het dus kerst, maar het gebruikelijke gevoel zoals we dat in Nederland hebben met kou en vaak sneeuw hadden we niet. Je ziet hier soms wel mensen met kerstmutsen lopen, maar dan denk je dus: 'die is gek'. Op zo'n korte termijn hebben geen kerk of iets dergelijks kunnen vinden in de buurt, dus daar moesten we zelf maar voor zorgen. Het was heel mooi weer dus zijn we 's middags weer lekker naar het strand geweest. De zon schijnt hier veel feller te zijn, dus we waren gewaarschuwd om ons goed in te smeren. Sjacko had dat onvoldoende gedaan en die heeft nu toch wel wat last van lichte zonnebrand, terwijl hij normaal gesproken de laatste is die daar last van heeft, dus dat zegt wel iets. We hebben ook spul tegen 'sandflies' die irritant kunnen prikken, maar daarna vooral zorgen voor veel jeuk. Tot nu toe hebben we daar echter nog weinig last van gehad; 't schijnt op het Zuidereiland ook erger te zijn. 's Avonds hebben we lekker gebarbecued (ja ja); dat was ons kerstdiner.

Deze nacht bleek de jetlag alsnog toe te slaan, want tot zo'n uur of vier liepen de meesten door het huis te spoken. Uiteindelijk hebben we toch nog wel wat geslapen, maar hadden we bewust de wekker gezet om ons te dwingen in het ritme te komen. Hopelijk helpt dat en gaat het deze nacht beter.
Tweede kerstdag is hier dus de traditionele 'boxing day' waar op iedereen kadootjes voor elkaar koopt, net zoals wij  dus met Sinterklaas doen. met hetzelfde effect dat de dag daarop het heel druk is op 'Trademe.co.nz' (de NZ marktplaats) om van de nutteloze kadootjes weer af te komen. Op deze dag zijn alle winkels dus open en krijg je overal korting op. Van die mogelijkheid hebben we ook maar gebruik gemaakt om de noodzakelijke dingen te kopen. Dat is natuurlijk altijd weer even wennen en zoeken, maar uiteindelijk lijkt het toch allemaal weer heel erg op wat we in Nederland gewend zijn.
Dit betekent ook dat we onze eerste autoritten hebben gemaakt met de auto van Jan en Marian. We moeten dus links rijden en alles werkt andersom. Dat is best wennen, maar tot nu toe gaat het goed. Sophia heeft ook al wat stukjes geprobeerd. We willen dus zelf een auto gaan kopen, maar helaas duurt de kerst voor de kiwi's nog wat langer en zijn 27 en 28 december ook nog vakantiedagen zijn dus zaken zoals banken en garages dicht. We hebben wel al contact met een garage lopen en mogelijk ook al een auto op het oog (een Mazda MPV), maar we kunnen pas 29 december zaken doen. Hopelijk gaat dat lukken want de 31e moeten we 's ochtends vroeg al met de pont naar het Zuidereiland.
Zo, dat is een heel verhaal geworden, maar we hadden even wat in te halen en we doen deze eerste dagen natuurlijk zoveel nieuwe indrukken op. Komende tijd hopen we weer wat regelmatiger, kortere berichten te plaatsen.