Auto gekocht

Nou dat is 'm dan, de Mazda MPV die we vandaag gekocht hebben. We hebben er al wat mee gereden en het rijdt best en er zit natuurlijk veel ruimte in. (Voor de liefhebbers: voor zo lang hij er nog op staat is de volledige beschrijving hier te vinden.). Het is een automaat en eigenlijk bevalt dat best. De auto die we nu tijdelijk van Jan en Marian hebben is wel met versnelling, en omdat die aan de 'verkeerde kant' zit, is het nog best wel nadenken tijdens het rijden. Met de automaat hoeft dat niet meer. Ik vind het dus een stuk makkelijker. Sowieso gaat het links rijden mij inmiddels een stuk beter af na een paar dagen. Over een half jaar zal het wel weer wennen zijn, al denk ik dat dat sneller gaat.
Na de stormachtige dag van eergisteren, is het weer schitterend weer en zijn we naast het regelen van de auto en andere zaken weer lekker naar het strand geweest. Dit keer een eindje verderop, in Raumati Beach. Hoewel dit iets meer toeristischer is, is het nog steeds helemaal niet druk. Het is in ieder geval niets in vergelijking met Scheveningen of Ouddorp of zo. Hoewel de harde wind dus was gaan liggen, blijven er wel lekker hoge golven.

Ik ben ook al twee keer wezen hardlopen. Je hebt een prachtig duinpark vlak naast de deur. Dat is wel heuveltje op, heuveltje af en dat ben ik niet gewend, maar het is wel mooi. Vanmorgen was het eb en kon ik langs de zee over het harde zand teruglopen: heerlijk. Overigens zijn mijn hardloop inspanningen te volgen via http://www.marathon-mobile.net/Results/ShowSprint/12608?chartType=Map.
En dan zit het vandaag (30 dec) er weer op in ons luxe huisje in Raumati. Morgenochtend vroeg vertrekken we naar de veerboot die ons naar het Zuidereiland brengt. We horen van alle kanten dat dat op zich al een prachtige beleving is. Zeker nu de weersvoorspellingen er goed uit zien. Mogelijk zien we nog wat wild, zoals walvissen, zeehonden of dolfijnen. Aangekomen in Picton hopen we dan Jan en Marian Weststrate te ontmoeten, die tot nu toe alles perfect voor ons geregeld hadden. We slapen in een BBH (bed and breakfast hotel), wat nog steeds relatief luxe is; onze volgende stop is echt kamperen.
Samen met Jan  en Marian hopen we oud en nieuw te vieren. Met echte oliebollen (van een geïmmigreerde Rotterdamse bakker) en vuurwerk! We vieren natuurlijk wel lekker eerder Nieuwjaar dan in Nederland...

NL-Malaysia-Nieuw-Zeeland

Dus we vertrokken naar Malaysia en daarna Nieuw-Zeeland. Had nog steeds het gevoel alsof we zo naar Ede gingen en iedereen weer zouden zien en niet het gevoel dat ik 12 uur in een vliegtuig zat, op weg naar de andere kant van de wereld. Op Schiphol natuurlijk controles, ja want Hanna (8jaar) kon zo maar eens een dikke terrorist zijn die zo het vliegtuig gaat kapen (Uhm!!). Maar niemand keek je verdacht aan en iedereen was aardig. In het vliegtuig zaten we bij de vleugel.

• Vliegtuig 1: zaten bij de vleugel

• Vliegtuig 2: zaten bij de vleugel en gedeeltelijk bij de motor

• Vliegtuig 3: zaten bij de vleugel en de gehele motor

• Dus ik kon niet goed naar buiten kijken.

Het opstijgen vertellen ze verhalen dat je oren knappen en dat je een vreselijk motorgeluid hoort en dat de sirenes (baby’s) keihard gaan janken. No ik vertel hoe het eigenlijk ging.

1. Wachten, wachten en nog eens wachten. En het entertainment systeem stond uit

2. Rij met een slakkengangetje (voor de ‘’veiligheid’’) over het hele vliegveld.

3. IJs van de vleugels afstomen

4. nog een stuk rijden

5. Zacht suizend geluidje klein schokje (net als een trein die gaat rijden)

6. Voelde alsof mijn stoel op een helling staat

7. Mooi uitzicht, behalve die irritante vleugel (maar zonder hem konden we natuurlijk niet naar Nieuw-Zeeland)

8. Licht ging aan en ik zag niks meer

Koud kunstje dus. In het vliegtuig ging het entertainmentsysteem aan met nieuwe films. Had meer films verwacht. Je kon zelfs spelletjes spelen en je had 99 nep-radio-channels . Je kreeg kussen en een deken die dus niet erg comfortabel waren. Slapen ging helemaal niet. in Malaysia 5-sterrenhotel. Ging alles gesmeerd, goed zwembad, verbazend aardig personeel, mooie badkamer, super ontbijt. Had ook nog een Australische vriend gemaakt in het zwembad. Speelden continu een grappig spelletje. En irriteerden mensen die zaten te zonnebaden. Dan aangekomen in Nieuw-Zeeland. Hadden we oponthoud bij Auckland-Airport dankjewel Malaysia Airlines. We kwamen aan bij het huisje en bekeken alles. we gingen zwemmen in een koude Nieuw-Zeelandse zee. De warmste zee waar ik ooit in heb gezwommen met de hoogste golven(voor NL, niet voor NZ). Veel zwemmen in mooi weer, behalve dinsdag toen waaide het keihard en waren er hele hoge golven. Dus gingen we naar de zee (Natuurlijk ga je niet binnen zitten als er echt heel erge harde wind staat, voor sommigen niet logisch maar voor fam. Wolfert wel). En je kon naar voren leunen zonder dat je omviel.

Diezelfde dag gingen we ook naar een automuseum. Vol met oude Auto’s en gekke auto’s kleine grote en zelfs vliegtuigen en stoomwalsen en ouwe motoren en maffe creaties van Suzuki. En een boot met een gasturbine. Nederland werd gerepresenteerd door een DAFje. Mijn moeder en zusje gingen op een bankje zitten en naar buiten kijken. Maar uiteindelijk boeide de maffe rare creaties van sommige mensen bij elkaar verzameld hen toch. Zoals een indiaanse jeep met wel 55 achteruitkijkspiegels op de motorkap. Of een McDonalds VW beetle. of een auto met het interieur van een rieten mand. of een crossmotor net rupsbanden uit 1955 (ongeveer) En dan had je ook nog eens de Mickey Cohen Fleetwood gangster Cadillac met echte kogelgaten overal. Of een gigantische Cadillac die er zo mooi uitzag zie de foto hieronder.

of deze malle jongen en hij rijdt echt het is echt een auto

Daarna gingen we onze auto kopen. Na al die dikke Mercedesen, gigantische Cadillac’s gezien te hebben kregen we een doos op wielen(geen busje) uhm sorry een Mazda MPV. Die zal denk ik niet in dat museum komen zelfs niet als hij antiek is. Ok botweg mijn mening over de grote! gezinsauto. Lelijk, niet echt een pronkstuk maar wel heel erg praktisch en ruim vanbinnen. Maar het zou sowieso geen BMW Mercedes of Audi worden omdat die of te duur zijn of te weinig bagageruimte. De volgende dag gingen we naar een ander strand. Daar had een weer een nieuwe vriend gevonden. We gingen een dam bouwen. Maar vanwege gebrek aan materiaal. En de stroming van het riviertje (dat naar de zee liep) de hele tijd onder de dam door groef. En gingen we maar zwemmen. Daarna gingen we allebei weer naar huis. En af en toe dacht ik (niet alleen die dag) oei, oei, oei wat als Richard mee was gevlogen (dat zal hij zelf wel snappen)

Sjacko

Onstuimig weer

Vandaag is het weer even wat minder, het stormt en regent, maar de temperatuur is nog steeds best goed. Hieronder een filmpje om een indruk te krijgen; kwaliteit is wellicht niet zo goed, maar zoals gezegd hebben we nog beperkte internetverbinding. Ze zouden dit voor morgen ook opgeven, maar de laatste weersvooruitzichten zijn alweer beter. Waarschijnlijk gaan we vanmiddag eens kijken in het Southward Car Museum.

We zijn weer verbonden

Zoals in het vorige bericht al aangegeven, verwachtten we dat we even geen internetverbinding zouden hebben en dat bleek inderdaad zo te zijn. We zijn aangekomen in ons vakantiehuisje in Raumati South, vlakbij het strand. Het is een heel idyllisch huisje, maar zonder internet dus.

Ik heb nu echter een nieuwe simcard voor mijn mobiel waarmee ik kan internetten, al is dat dus nog steeds (afhankelijk van de verbinding) erg langzaam, maar voouit. (Ik ben dus overigens niet meer bereikbaar via mijn oude mobiele nummer en het nieuwe publiceer ik hier niet; dan blijft het lekker rustig.;-)).
De reis van Kuala Lumpur naar Nieuw-Zeeland is goed verlopen. We hebben enig oponthoud gehad in Auckland, omdat we gezegd hadden dat onze bagage rechtstreeks naar Wellington moest doorgestuurd worden, maar dat bleek achteraf helemaal niet te kunnen. Toen moesten we onze koffers dus terug krijgen via de 'baggage reclaim' en dat duurde erg lang. Daardoor misten we onze gereserveerde vlucht naar Wellington, maar uiteindelijk zijn we maar 2 uurtjes later vertrokken, dus dat valt ook wel weer mee. Het was wel weer een hele verandering van cultuur. In het vliegtuig zaten natuurlijk veel 'kiwi's' (Nieuw-Zeelanders), die er soms een beetje 'flower-power-' of 'Crocodile Dundee-achtig' uitzien. Je merkte het ook aan de veiligheidsinstructievideo in het vliegtuig van Air New Zealand (waar we nu mee vlogen), dat vol zat met allerlei hilarische grapjes; ze hebben wel een bepaald soort humor. De controle op Auckland was wel streng (met name op invoer van allerlei dingen die bio-risico's kunnen opleveren zoals vleesproducten en zaden), maar leverde geen problemen op. Op het vliegveld Wellington verliep alles verder gesmeerd en daar stond de shuttle service ons al op te wachten. Het was zo'n 3 kwartier rijden naar ons huisje en het was eigenlijk onze eerste goede kennismaking met Nieuw-Zeeland op de grond. Echter, op een gegeven moment waren Hanna en ik alleen nog wakker; de rest lag lekker te maffen in het busje. Ze waren helemaal op. Maar aangekomen bij het huisje kreeg iedereen natuurlijk nieuwe energie. We hebben snel onze zwemspullen opgezocht en hebben een duik in de zee genomen.

Er stond een harde wind en dus hoge golven. Ze hadden ons verzekerd dat het een erg veilig strand was om te zwemmen, maar ik vond dat er een erg sterke stroming stond. Ik was er wat verder ingegaan en had op een gegeven moment best moeite om terug te komen. Terug in ons huisje hebben we een snelle maaltijd klaargemaakt, met dank aan Jan en Marian die voor boodschappen hadden gezorgd, want met Kerst was natuurlijk alles dicht. Daarna zijn we al snel onder zeil gegaan en hebben we flink doorgeslapen.
De volgende dag was het dus kerst, maar het gebruikelijke gevoel zoals we dat in Nederland hebben met kou en vaak sneeuw hadden we niet. Je ziet hier soms wel mensen met kerstmutsen lopen, maar dan denk je dus: 'die is gek'. Op zo'n korte termijn hebben geen kerk of iets dergelijks kunnen vinden in de buurt, dus daar moesten we zelf maar voor zorgen. Het was heel mooi weer dus zijn we 's middags weer lekker naar het strand geweest. De zon schijnt hier veel feller te zijn, dus we waren gewaarschuwd om ons goed in te smeren. Sjacko had dat onvoldoende gedaan en die heeft nu toch wel wat last van lichte zonnebrand, terwijl hij normaal gesproken de laatste is die daar last van heeft, dus dat zegt wel iets. We hebben ook spul tegen 'sandflies' die irritant kunnen prikken, maar daarna vooral zorgen voor veel jeuk. Tot nu toe hebben we daar echter nog weinig last van gehad; 't schijnt op het Zuidereiland ook erger te zijn. 's Avonds hebben we lekker gebarbecued (ja ja); dat was ons kerstdiner.

Deze nacht bleek de jetlag alsnog toe te slaan, want tot zo'n uur of vier liepen de meesten door het huis te spoken. Uiteindelijk hebben we toch nog wel wat geslapen, maar hadden we bewust de wekker gezet om ons te dwingen in het ritme te komen. Hopelijk helpt dat en gaat het deze nacht beter.
Tweede kerstdag is hier dus de traditionele 'boxing day' waar op iedereen kadootjes voor elkaar koopt, net zoals wij  dus met Sinterklaas doen. met hetzelfde effect dat de dag daarop het heel druk is op 'Trademe.co.nz' (de NZ marktplaats) om van de nutteloze kadootjes weer af te komen. Op deze dag zijn alle winkels dus open en krijg je overal korting op. Van die mogelijkheid hebben we ook maar gebruik gemaakt om de noodzakelijke dingen te kopen. Dat is natuurlijk altijd weer even wennen en zoeken, maar uiteindelijk lijkt het toch allemaal weer heel erg op wat we in Nederland gewend zijn.
Dit betekent ook dat we onze eerste autoritten hebben gemaakt met de auto van Jan en Marian. We moeten dus links rijden en alles werkt andersom. Dat is best wennen, maar tot nu toe gaat het goed. Sophia heeft ook al wat stukjes geprobeerd. We willen dus zelf een auto gaan kopen, maar helaas duurt de kerst voor de kiwi's nog wat langer en zijn 27 en 28 december ook nog vakantiedagen zijn dus zaken zoals banken en garages dicht. We hebben wel al contact met een garage lopen en mogelijk ook al een auto op het oog (een Mazda MPV), maar we kunnen pas 29 december zaken doen. Hopelijk gaat dat lukken want de 31e moeten we 's ochtends vroeg al met de pont naar het Zuidereiland.
Zo, dat is een heel verhaal geworden, maar we hadden even wat in te halen en we doen deze eerste dagen natuurlijk zoveel nieuwe indrukken op. Komende tijd hopen we weer wat regelmatiger, kortere berichten te plaatsen.

Een dagje Kuala Lumpur

Gisteravond dus op tijd naar bed gegaan, maar rond 2 uur waren we geloof ik allemaal wakker en tegen de ochtend vielen we weer vast in slap. Maar goed al met al hebben we toch weer aardig bijgeslapen. Vanmorgen lekker ontbijtbuffet in ’t hotel en vervolgens nog even lekker relaxen bij het zwembad. Toen wilden we de beroemde Petronas torens gaan beklimmen om van het uitzicht te genieten. Maar helaas, het blijkt er erg druk te zijn en alle tickets waren al uitverkocht. Ik moest morgen voor 8 uur er bij zijn om ze te bemachtigen, maar dat hebben we er echt niet voorover. Van de buitenkant hebben we ze in ieder geval kunnen bewonderen.

Toen hebben we maar de metro gepakt richting Masjed Jamik, waar veel bazars zijn. Heel veel kraampjes met heel veel van hetzelfde, maar goed, we hebben er leuke souvenirtjes gekocht. Na een stukje metro en monorail weer bij het hotel aangekomen.

Vanavond lekker wezen eten in een grill restaurant op een druk kruispunt, waar het ronkende verkeer je voorbij raast. Ja, het is hier niet echt bevorderend voor mijn astma. Ik verwacht dat dat in Nieuw-Zeeland beter zal zijn.

Morgen moeten we dus weer gaan inpakken. We vliegen pas ’s avonds om 21.35 maar we moeten er natuurlijk weer op tijd zijn. Nog een klein dagje KL dus, en dan weer een lange reis voor de boeg. Overigens weet ik niet hoe snel we weer internetverbinding zullen hebben in NZ, dus wellicht duurt het even voordat we weer wat van ons laten horen.

In Kuala Lumpur aangekomen

We zitten in ons hotel Istana in Kuala Lumpur na een lange reis. Arent heeft ons met het busje van Vincenzo gebracht en dat verliep allemaal vlekkeloos. In het busje kregen we allemaal toch echt wel het gevoel dat het nu definitief was en dat er geen weg terug meer was.

Uiteindelijk is het vliegtuig nog later vertrokken dan aangekondigd, maar de kinderen waren nog nooit op Schiphol achter de douane geweest dus die vermaakten zich best. Leuk detail was dat ik in de vertrekhal bijna tegen Peter R. de Vries opliep en warempel zat hij ook nog in dezelfde vlucht. Daarna hebben we ‘m niet meer gezien, dus waarschijnlijk was er geen ernstige moordzaak in Kuala Lumpur. Elf uur achter mekaar is natuurlijk lang, maar met een filmpje en een spelletje en een klein beetje slapen zijn we dat ook prima doorgekomen. Op de luchthaven in KL konden we vrij eenvoudig een taxibusje huren die ons naar het hotel bracht. Toen zijn we vrijwel direct naar het zwembad gegaan en hebben een duik genomen om het stof van de reis er een beetje af te wassen.

Dan lig je dus in het water tussen de wolkenkrabbers. En dan denk je aan al die sneeuw en kou waar we nog geen 24 uur geleden in stonden…maar dat vergeet je dan ook heel snel weer. En nu zijn we natuurlijk allemaal ontzettend moe en gaan we wat uurtjes inhalen.

En nu maar hopen dat we weg komen...

Nog nooit zijn we met het hele gezin op vliegvakantie geweest en nu willen we een keer vliegen... "vliegverkeer totale chaos" was de kop in de journaals vandaag. Tja, je kunt er verder natuurlijk niets aan doen, maar we maken ons natuurlijk wel zorgen. De vlucht van Malaysian Airlines die wij hebben gaat dagelijks en ook vandaag is ie - zij het met een paar uur vertraging - wel vertrokken. De weerberichten zijn iets gunstiger; er lijkt niet zoveel sneeuw te gaan vallen als afgelopen dagen. Laten we het beste maar hopen.

Het besef wil maar niet komen

Je zou maar eens een half jaar naar Nieuw-Zeeland gaan. Een vliegreis van 23 uur en dan ook nog eens een half jaar zonder alle je kennissen/vrienden/bekenden....... Ja dat is niet niks nee, maar het gekke is dat ik helemaal niet zo (wel een beetje) zenuwachtig ben zoals ik zou moeten zijn. Het is gewoon dagjes tellen bv ''vandaag is het de laatste woensdag in Nederland'' Ja dat is iets om je zenuwachtig te maken , maar ik word daar echt niet overdreven zenuwachtig van. Ik ben meer zo iemand die zenuwachtig word 5 minuten voordat het gebeurt, Met het bedoel ik jas aan koffers mee want we gaan naar Schiphol. Dan word ik pas echt zenuwachtig, dan komen alle zenuwen er uit, als een stuwdam die doormidden scheurt. Ik durf gewoon dingen te zeggen die ik eigenlijk niet durf, en als je er eenmaal aan begonnen bent dan kan je niet omkeren en weglopen (in de meeste gevallen). Ik (mis/heb) dat gevoel van oké ik ga dit doen en me er dan 5 weken zorgen over te maken. ik kan ook niet lang ruzie hebben, tenzij er echt iets erg is gebeurt. Maar je hoeft niet alleen maar zenuwachtig te zijn, je kan je ook gewoon verheugen op Nieuw-Zeeland. Ik heb mijn vuursteen, zaklamp, zakmes, groot 20cm inklapbaar vlijmscherp mes (waar ik me aan gesneden heb) en een goed humeur. Dus voorbereid ben ik wel maar alsnog ben ik op sommige momenten toch best zenuwachtig. Heb wel veel tijd om me zenuwachtig te maken want ik ga de 3de overdoen en dan hoef ik ''minder'' mijn best te doen. Dus veel vrije tijd, en die krijg ik daar ook. 6 weken in de wildernis ''backpacken'' dat is rondreizen in een auto met een tent in de kofferbak en de wildernis intrekken. Er is ook veel tussen Australië en Nieuw-Zeeland (nee niet dat van ''O wat leuk gaan jullie naar Australië'')



Dat zal wel komen doordat ze het dichtstbijzijnde buurland in 6000km zijn, net als wij moppen verzinnen over een Belg, een Nederlander, een Duitser en een Fransman zaten op ... en andersom natuurlijk. Maar ik ga me maar eens voorbereiden op Nieuw-Zeeland.

Sjacko Wolfert

Afscheid

Vandaag hadden we ons afscheidsfeestje voor familie en vrienden. Het was zeer geslaagd! We hadden daarvoor schaapskooi "De Groote Veen" in Lunteren afgehuurd.

Het was overigens ook tevens ons verjaardagsfeest want Sjaak wordt 18 december 40 jaar (ja ja) en Sophia de 21e 37 jaar; dat moeten we waarschijnlijk in het vliegtuig vieren...
Ze waren in grote getale komen opdagen en we waren even bang dat het te klein was, maar er gaan vele makke schapen in een kooi en het was lekker gezellig zo.

Op een beamer hadden we een presentatie gezet met ons reisplan en een hele mooie serie foto's van dingen die we hopen te gaan zien.
Uiteraard hebben we heel veel goede wensen meegekregen en ook nog wat mooie en leuke cadeaus, inclusief de soms typische dingen zoals stroopwafels en Zeeuwse babbelaars om de smaak van Holland straks niet te vergeten.
Al met al was het een intensief en leuk feestje waar we met veel voldoening op terugkijken. Nu nog een goede week te gaan voordat we daadwerkelijk zullen vertrekken. Zo komt het steeds dichterbij en krijgen we er steeds meer zin in.
De foto's zijn te zien op mijn Picasa webalbum