Hardlopen in Nieuw-Zeeland

Zoals ik al eerder in deze blog heb vermeld, loop ik regelmatig een rondje hard hier in Nieuw-Zeeland en met name in Palmerston North. Dat is redelijk vlak en dat ligt me toch het meest. Ik heb wel eens een paar keer een stukje geprobeerd met klimmetjes erin, maar dan kun je me zo opvegen. In Nederland was ik dat natuurlijk ook niet zo gewend. Meestal liep ik daar op zaterdagmorgen (samen met Jeroen Hasselaar) door het Horabos. Die traditie op zaterdagmorgen heb ik voortgezet, al loop ik nu meestal alleen. Overigens had ik vlak voordat we vertrokken (in November dacht ik) nog wel een flinke dip vanwege mijn lichte astmatische aanleg. Maar gelukkig heb ik daar tot nu toe geen last van gehad en heb ik adem genoeg.
Het valt me op dat er hier veel wordt hardgelopen. Je ziet ze elke dag wel door de stad lopen. Ja, in het begin vond ik het ook wel leuk om door de stad te lopen om zodoende de omgeving een beetje te verkennen. Maar op een gegeven moment had ik dat wel gezien en zocht ik liever de natuur een beetje op. Bovendien kreeg ik op de lange afstand ook wel een beetje last van mijn knieën, dus wilde ik het harde asfalt vermijden. Zodoende ging ik op zoek naar zoveel mogelijk onverharde stukken. Een aardige mogelijkheid is langs de rivier de Manawatu, die ik dan ook regelmatig langsloop. Later ontdekte ik dat er ook een aardig pad is langs de Mangaone stream die door de stad loopt. Die heb ik op verschillende trajecten ook een paar keer gepakt. Soms laat ik me door Sophia met de auto ergens afzetten om dan vervolgens naar huis terug te lopen. Na wat puzzelen ontstond het idee dat je door de Manawatu en de Mangaone track aan mekaar te verbinden, je min of meer een heel rondje Palmerston kunt lopen. Mijn inschatting is dat dit wel zo'n 20 tot 25 km is...en dat is niet niks vind ik. Tot nu toe liep ik meestal ongeveer 10 km met uitschieters af en toe naar 12 of 13 km. Vannmorgen heb ik echter een nieuw persoonlijk recordpoging gedaan en ook al moest ik de laatste kilometer stoppen en naar huis wandelen, is het toch gelukt om dit te vestigen op 17.7 kilometer (zie http://www.marathon-mobile.net/Results/ShowSprint/18662?chartType=Map)! Daarbij heb ik de Mangaone gevolgd tot de Pioneer Highway en dat stuk was 9.1 km. Helemaal tot huis terug lukte dus niet, maar als ik dus de route die ik vorige week heb gelopen vanaf die Pioneer Highway via de Manawatu naar huis (zie http://www.marathon-mobile.net/Results/ShowSprint/18291?chartType=Map) koppel aan het stuk van 9.1 km, kom ik totaal op 21.5 km. Dat is toch niet zover meer van wat ik vandaag gelopen heb. Mijn doel is om, voordat we over een paar weken terugkeren, mijn rondje Palmerston minstens een keer te lopen. Lijkt me een mooie uitdaging.

Zoals ook al eerder vermeld, is Sophia ook aangestoken door het hardlopen. Ze volgt een schema om de 5 km te lopen. Vandaag heeft ze 18 minuten hardgelopen en een inschatting is dat ze ongeveer 3 km gelopen heeft, dus het begin is er. Zo ben ikzelf ook ooit begonnen. Misschien kunnen we straks dus samen door het Horabos hardlopen.