Aangekomen op het Zuidereiland: Picton


Inmiddels zijn we aangekomen op het Zuidereiland. De boottocht over de ‘Cook Strait’ was alleen al prachtig. We hadden geluk dat het mooi weer was, want dan hadden we ook een lekker rustige vaart; dat kan wel eens anders zijn hoorden we. Voordat je in Piction aankomt, vaar je al een heel stuk door de ‘Marlborough Sounds’, een werkelijk prachtig landschap van uit het water verrijzende (schier)eilanden. Tijdens de overtocht kun je in principe van alles in het water zien zoals walvissen en dolfijnen. Alleen Sophia heeft een paar dolfijnen zien springen en een man beweerde dat hij een haai had gezien. Hieronder een paar foto’s om een idee te krijgen van de tocht.

Aangekomen in het havenplaatsje Picton, was het maar een klein eindje rijden naar onze BBH (Bed & Breakfast Hotel) “The Villa”, waar we zouden slapen. We hadden op internet er al een indruk van gekregen en het was inderdaad een leuke locatie. Alleen hadden we van tevoren gepland dat Sophia en ik op een 2-persoonskamer zouden slapen en de kinderen op een ‘dormitory’ waar dus ook anderen slapen. Die anderen zij veelal ‘backpackers’, jongeren die aan het rondreizen zijn. Het leek de leiding en ‘bij nader inzien onszelf ook ’ nou geen goed idee om de kinderen bij wildvreemden te laten slapen. Zeker niet met oudejaarsavond, wanneer men een glaasje extra drinkt. Uiteindelijk sliepen we nu met z’n allen op een kamer van zes, waarbij dus één ander meisje uit Duitsland sliep. Dat ging prima. Toch is het natuurlijk toch niet zo’n prettig idee dat je met een vreemde slaapt, als je dat zelf al jaren niet meer gewend bent. Enfin, zo leer je snel weer hoe dit werkt zodat we daar in het vervolg ook rekening mee kunnen houden in onze keuze voor een verblijf.

’s Middags kwamen Jan en Marian Weststrate (vrienden van ons) erbij, die de weken hiervoor hun eigen vakantie op het Zuidereiland hadden en de dag erop weer terug zouden gaan naar het Noordereiland waar ze wonen. Dat was gelijk gezellig bijkletsen alsof het oude vrienden waren die we jaren niet gezien hadden. Op deze oudejaarsavond hebben we samen weer lekker gebarbecued. Echter, voor later op de avond hadden we onze echte Hollandse oliebollen van de Rotterdamse bakker op de hoek vlak naast de BBH. We hadden zelfs ons eigen vuurwerk geregeld, maar het bleek dat dat strikt verboden was omdat we hier natuurlijk midden in de zomer zitten en men bang is voor brand. Dat heeft Jan dus maar weer meegenomen voor een ander geschikt moment. Eerlijk gezegd stelt oud- en nieuw hier verder niet zoveel voor. Er is een podium met wat muziek en om 12 uur was er in de haven dan wel georganiseerd vuurwerk wat best mooi was moet ik zeggen. Maar omdat we met Hollanders onder mekaar waren, hadden we toch best het gezellige oud- en nieuw gevoel . Alleen waren wij dus ’s morgens vroeg al opgestaan dus tegen twaalven vielen de kinderen eigenlijk al om van de slaap. Maar ze hebben het uiteindelijk wel volgehouden en omstreeks half één zijn we allemaal als een blok in slaap gevallen.

Op nieuwjaarsdag zijn we rustig aan wakker geworden en na het ontbijt hebben we afscheid van Jan en Marian genomen. We hebben ook nog wat kampeerspulletjes van hen gekregen, omdat wij (als niet-ervaren kampeerders) de komende weken wel willen gaan kamperen.

’s Middags wilden we er op uit trekken en zijn we een stuk met de auto gaan rijden. We hadden een plaats uitgekozen en in de TomTom ingevoerd. Echter, dat was een heel stuk door de bergen. Dat was wel heel mooi, zeker omdat we continu langs de baaien reden, maar het schoot natuurlijk helemaal niet op en het was tamelijk vermoeiend en voor sommigen misselijkmakend (…). Een aantal dagen geleden had het hier ook flink gespookt met veel regen, dus hier en daar waren de wegen amper begaanbaar door aardverschuivingen. Bij één van die zijn we even gestopt en Sjacko vond dat natuurlijk wel interessant om op te klimmen. Totdat er een ‘local New Zealander’ langs kwam die zei dat dit ‘quite stupid’ was omdat de hele boel natuurlijk makkelijk weer kan gaan schuiven. Enfin, gauw weer in de auto gestapt en verder gereden zonder dat er iets gebeurd was, behalve dat Hanna midden in de modder gesprongen was en haar schoenen er helemaal onder zaten. Maar goed, eenmaal bij het mini-plaatsje Portage aangekomen, was daar een prachtige baai, waar we lekker konden bijkomen door wat te eten, zwemmen en relaxen. Het was wel prachtig om daar te verblijven (behalve dat de kinderen (onschuldige) kwallen hadden gelokaliseerd).

Al met al was het toch een mooie belevenis en hebben we ook weer snel iets geleerd van de reisafstanden in Nieuw-Zeeland, die je goed moet leren inschatten. Morgen hopen we verder te reizen naar Motueka; ook weer een flinke reis. Daar hopen we dan te gaan kamperen bij en BBH, genaamd de ‘White Elephant’